
Thom Wijenberg
Thom Wijenberg weet dat taal een ontoereikend middel is om de werkelijkheid te beschrijven, maar blijft het toch proberen. In poëzie, proza en mengvormen schrijft
Thom Wijenberg weet dat taal een ontoereikend middel is om de werkelijkheid te beschrijven, maar blijft het toch proberen. In poëzie, proza en mengvormen schrijft
Maaike Rijntjes is een dichter en filosoof die zich thuis voelt op zonnige begraafplaatsen en in de schemerige gebieden tussen genres. Hen schrijft essayistische poëzie
Maureen Ghazal schrijft poëzie en proza en maakt beeldend werk. Ze onderzoekt de betekenis van geboortegrond en moedertaal, ontworteling en verplaatsing. Haar teksten zijn filmisch
Maxine Palit de Jongh is een schrijver met een activistische pen die door het verzet, het verdriet, de blijdschap en het conflict van haar personages
Moni Zwitserloot heeft een achtergrond in topsport en na vele jaren hard te zijn geweest voor diens lichaam, probeert die nu de zachtheid en kwetsbaarheid
Als taalwetenschapper leerde Lin An Phoa kritisch kijken naar taal van buitenaf; als schrijver gebruikt ze taal om kritisch naar binnen te kijken. Ze schrijft
Puck Füsers (2002) is dichter. Ze schrijft poëzie, columns, poëtisch proza en andere teksten die op poëzie lijken. Daarnaast treedt ze regelmatig op. In haar
Aan de mime-opleiding ontwikkelde Gerben Vaillant zich tot maker en performer van sferische fysieke performances. Achter de schermen werd het schrijven van concepten en theaterteksten
Merlijn Huntjens schrijft poëzie en teksten voor (theater)performances. Hij probeert in zijn werk grote problemen te verzachten of behapbaar te maken door zich te concentreren
Uschi Cop vult het schrijverschap zo breed mogelijk in. Vanuit een wetenschappelijke en artistieke nieuwsgierigheid tast ze door middel van experiment, historisch onderzoek en poëtische
Laurens van de Linde maakt werk dat speculatief en onderzoekend van aard is, zowel wat de inhoud betreft als de vorm. Met zijn schrijven en
Littekens zijn de ruïnes van een pijnlijk verleden, maar ook de plek waar het lichaam zichzelf geheeld en vernieuwd heeft. Ze symboliseren een ontmoeting en
Munganyende (1993) telt een twintigtal bewogen levensjaren tussen Kigali, Eindhoven en Brussel. Ze schrijft maatschappijkritisch proza, essays, columns en maakt auditieve verhalen. Daarin werpt ze