Jasper Albinus

Jasper Albinus (1997) is schrijver en performer op het vlak van poëzie, spoken word en theater. Onze koloniale erfenis, het prijskaartje van de dood en personages die hunkeren naar een nieuw begin keren regelmatig terug. In 2024 volgde een toneeltekst over intergenerationeel geweld voor de jeugdvoorstelling IN KLEUR en momenteel werkt Jasper aan een solovoorstelling over gender non-conforme schoonheid. Het werk van Jasper kenmerkt zich door een fijngevoeligheid en aandacht voor muzikaliteit, co-creatie en interdisciplinair denken. Jasper zit in het talentontwikkeltraject van Wintertuin.

‘En als de mensen aan de randen van je huid staan
in de schaduw van je lichaam kruipen
als ze je opensnijden met hun vlijmscherpe blikken
je bloed wegen en zoeken naar restjes onzuiver verleden
als ze je vragen voor wie het hart klopt en of jouw verhaal
een begin en een einde kent
dan weet je hun te vertellen dat jij op weg naar huis bent
omdat de Chicago Bulls vanavond spelen.’

(uit: ‘aan de randen van je huid’)

Over Jasper

Binnen het ontwikkeltraject streeft Jasper er naar om een duurzame schrijfpraktijk te ontwikkelen – een stevige basis waarbij het artistieke experiment, zelfkennis en vertrouwen in het schrijfproces centraal staan. Daarnaast is het voor Jasper van belang om buiten opdrachtgevers en opgelegde kaders na te kunnen denken over vorm, het spanningsveld tussen papier en podium en de relatie tot politiek en literaire schoonheid. Onder begeleiding van coaches Nisrine Mbarki en Corinne Heyrman verfijnt Jasper diens eigen artistieke signatuur.

Jasper over diens werk:

‘In mijn poëtica poog ik zowel de grote als kleine revoluties in taal te smeden – even hartstochtelijk antikoloniaal denken aan te snijden als de tepel van mijn geliefde te bezingen. Ik schrijf vanuit meerdere verteltradities en het is juist in de spanning daartussen dat mijn verhalen vorm krijgen. Mijn onderzoek vertrekt vanuit het grotere geheel, maar zoomt telkens in op het persoonlijke, het lichamelijke, het rituele. Of het nou om spoken word gaat of om een theatertekst: ik hoop het onzegbare invoelbaar te maken en zo dicht mogelijk op de huid van de taal te verblijven.’